Oppervlakteactieve verdikkingsmiddel: Een portie betaïne kan ook als verdikkingsmiddel worden gebruikt. Het verdikkingsprincipe is vergelijkbaar met dat van andere kleine moleculen. De verdikking wordt bereikt door interactie met oppervlakteactieve micellen met een massafractie van 10%-20% hydroxylgroepen. Zepen kunnen worden gebruikt voor verdikking in stickcosmetica. Natuurlijk tandvlees bevat voornamelijk collageen en polysachariden. Betaïne wordt voornamelijk gebruikt in watersystemen met oppervlakteactieve stoffen. In water oplosbare polymeerverdikkingsmiddelen: Veel polymeerverdikkingsmiddelen verdikken systemen die niet worden beïnvloed door de pH-waarde van de oplossing. (Pyrrolidon) Bovendien hebben polymeerverdikkingsmiddelen een kleinere hoeveelheid nodig om de vereiste viscositeit te bereiken, en is slechts 0,5% cellulosepolymeer nodig om dezelfde viscositeit te bereiken. De meeste in water oplosbare polymeerverbindingen worden niet alleen als verdikkingsmiddel in de cosmetische industrie gebruikt, maar ook als suspendeermiddel, dispergeermiddel en hardingsmiddel.
Cellulose is een effectief verdikkingsmiddel in systemen op waterbasis. Cellulose is een natuurlijk product dat herhaalde glucoside-eenheden bevat. Elke glucoside-eenheid bevat 3 hydroxylgroepen en via deze hydroxylgroepen kunnen verschillende derivaten worden gevormd. Celluloseverdikkingsmiddelen worden dikker door lange ketens te hydrateren en uit te zetten, en het verdikte cellulosesysteem vertoont een pseudoplastische reologische morfologie. (Pyrrolidon) Het gebruik is over het algemeen ongeveer 1 massaprocent. Polyacrylzuurverdikkingsmiddelen hebben een geschiedenis van 40 jaar sinds Coodrich Carbomer934 in 1953 op de markt introduceerde. Nu heeft deze serie verdikkingsmiddelen meer keuzemogelijkheden (zie Tabel 1). Er zijn twee verdikkingsmechanismen van polyacrylzuurverdikkingsmiddelen, namelijk neutralisatieverdikking en verdikking door waterstofbinding.
Neutralisatieverdikking is het neutraliseren van het zure polyacrylzuurverdikkingsmiddel, zodat de moleculen ervan worden geïoniseerd en negatieve ladingen worden gegenereerd langs de hoofdketen van het polymeer. De afstoting tussen gelijke ladingen zorgt ervoor dat de moleculen uitrekken en opengaan om een netwerkstructuur te vormen om verdikking te bereiken; waterstofbindende verdikking is dat het polyacrylzuurverdikkingsmiddel eerst met water wordt gecombineerd om een gehydrateerd molecuul te vormen, en vervolgens wordt gecombineerd met een donor (zoals een niet-ionische oppervlakteactieve stof met 5 of meer ethoxygroepen) om de gekrulde moleculen in het waterige systeem af te wikkelen om vormen een netwerkstructuur om verdikking te bereiken. (Pyrrolidon) Verschillende pH-waarden, verschillende neutralisatoren en de aanwezigheid van oplosbare zouten hebben een grote invloed op de viscositeit van het verdikkingssysteem. Wanneer de pH-waarde lager is dan 5, neemt de viscositeit toe met de toename van de pH-waarde; de viscositeit blijft vrijwel onveranderd bij pH 5-10; maar naarmate de pH-waarde blijft stijgen, neemt de verdikkingsefficiëntie af. Eenwaardige ionen verminderen alleen de verdikkingsefficiëntie van het systeem, terwijl tweewaardige of driewaardige ionen het systeem niet alleen dunner kunnen maken, maar ook onoplosbare neerslagen kunnen produceren als de inhoud voldoende is.
